چون سپند آرام جسم دردناکم ناله است

برق جولانی که خواهد سوخت پاکم ناله است

صد گریبان نسخهٔ رسوایی ام اما هنوز

یک الف ازانتخاب مشق چاکم ناله است

از علمداران یأسم ، کار اقبالم بلند

کز سمک تا عالم اوج سماکم ناله است

کس نمی فهمد زبان خاکساریهای من

ورنه هرگردی که می خیزد ز خاکم ناله است

ازگداز عافیت؟کی برون جوشیده ام

بادهٔ درد دلم رگهای تاکم ناله است

تا نفس برخویش بالد یأس عریان می شود

بی رخت صد پیرهن سامان چاکم ناله است

کس بدآموز نزاکت فهمی الفت مباد

خامشی هم بی تواز بهرهلاکم ناله است

گم شدم از خویش تحریک دل آوازم نداد

این جرس بیدل نمی دانم چراکم ناله است